W Polsce procedura dekontaminacji (mycie, dezynfekcja, w niektórych przypadkach sterylizacja) głowic USG znacząco odbiega od zaleceń ogólnoświatowych organizacji z obszaru medycznego. Przyjętą praktyką jest przecieranie głowic chusteczkami dezynfekcyjnymi niezależnie od rodzaju badania.

Ręczne czyszczenie głowic USG i tym samym brak powtarzalności procesu dekontaminacji stwarza ogromne zagrożenie. Istnieje realne ryzyko przeżycia niebezpiecznych drobnoustrojów na powierzchni głowicy.

Chusteczki dezynfekcyjne nie posiadają pełnego spektrum bójczego. Dodatkowo ich skuteczność jest uwarunkowana dokładnością czyszczenia i zachowania czasu ekspozycji. Nie można mieć pewności, że tą metodą głowica USG została prawidłowo zdezynfekowana.

W zależności od obszaru badania USG, zmienia się poziom ryzyka krzyżowej transmisji zakażeń. Największe ryzyko występuje w trakcie kontaktu głowicy z błonami śluzowymi (np. badanie transwaginalne lub transrektalne), uszkodzoną tkanką, czy też krwią (np. asysta głowicy przy robieniu biopsji).

Zbyt duża liczba badań USG w danej placówce wymusza konieczność szybkiego przygotowania głowicy do ponownego użycia. Skutkuje to brakiem skutecznej dezynfekcji.

W Polsce nie ma regulacji prawnych obligujących pracownie USG do przeprowadzania powtarzalnego, monitorowanego, kontrolowanego i udokumentowanego procesu dezynfekcji wysokiego stopnia głowic ultrasonograficznych. Istnieją zalecenia i wytyczne oraz normy, do których niestety mało kto się stosuje.